Vilcacora (Koci pazur): właściwości, zastosowanie

Pani Manuela Ramirez Ochoa z Limy zapadła w wieku pięćdziesięciu trzech lat na raka macicy. Przeszła przez radioterapię, chemioterapię oraz operację usunięcia chorego narządu. Niestety organizm jej był już tak wyniszczony, że otwarta została droga dla nowego raka i pojawił się on tym razem na jelicie grubym. Onkolodzy proponowali jedynie usunięcie i kolejne chemioterapie. Pani Ramirez nie wyraziła na to zgody i udała się po poradę do Ojca Edmunda Szeligi. Ojciec rozpoczął jej kurację od zalecenia ścisłej diety bezmięsnej, opartej o jarzyny, owoce oraz kaszę peruwiańską Quinua, która z powodzeniem zastępuje białko zwierzęce. Poza tym przepisał zioła oczyszczające: Manayupa, Hercampuri i Flor de arena, no i oczywiście Vilcacorę wraz Tahuari, a także Maca na odbudowę sił witalnych organizmu. W skład kuracji weszły też krople Sangre de drago. Wszystkie zioła oczywiście w postaci naturalnej, nieprzetworzonej. Kuracja pani Ramirez Ochoa trwała z małymi przerwami prawie dwa lata. Od roku 1997 do 1999 i zakończyła się pełnym sukcesem. Trzeba podkreślić tu bardzo ważny element leczenia, jakim było stuprocentowe zdyscyplinowanie chorej, jeśli chodzi o rygorystyczne przestrzeganie diety oraz regularne picie ziół zaleconych przez Ojca Szeligę. Pani Manuela żyje po dziś dzień w Limie i ma się bardzo dobrze. Odwiedziłem ją podczas mojego ostatniego wyjazdu do Peru w październiku ubiegłego roku.

Pod koniec lat dziewięćdziesiątych sława Ojca Szeligi i Uncaria tomentosa dotarła do USA i Kanady. Zapoczątkowało to okres bardzo licznych wizyt ludzi chorych z tych krajów, a przede wszystkim mieszkających tam Polaków. W roku 1998 przyjechał do Limy pan Andrzej Krupniewski z Chicago. Miał wtedy już ponad siedemdziesiąt lat i od dłuższego czasu zmagał się cukrzycą, a co gorsza z rakiem żołądka. Ojciec Szeliga rozpoczął kurację od wyleczenia cukrzycy, która u pana Andrzeja nie była na całe szczęście insulinozależna. Ziołami Cuti Cuti i Pasuchaca obniżyliśmy u chorego poziom glukozy. Przy nowotworach jest to szczegół szalenie istotny, gdyż rak rozwija się bardzo agresywnie w środowisku kwaśnym i słodkim, dlatego tak ważna jest dieta alkaliczna i obniżanie poziomu cukru we krwi. Po trzymiesięcznej kuracji anty cukrzycowej przyszedł czas na walkę z rakiem żołądka, która trwała rok i również zakończyła się sukcesem. Rak zniknął. Zastosowano w tej kuracji Manayupę, Sangre de drago, Maca, Vilcacorę i Graviolę.

W roku dwutysięcznym przyleciał do Limy pan Stanisław Ścirka, lekarz weterynarii z Nowego Targu. Ten czterdziestoletni wtedy wysoki i postawny góral był w tym momencie tak wyniszczony przez dwa rodzaje raka: nerek i pęcherza, że ważył czterdzieści osiem kilogramów. Doktor Ścirka dosłownie uciekł ze szpitala na dzień przed chemioterapią. Na przyjazd do Ojca Szeligi namówiła go mieszkająca w Kanadzie siostra Alicja, która odnalazła w raczkującym wtedy internecie kontakt do mnie, a przeze mnie do Ojca Szeligi. Pan Stanisław przez miesiąc pił wywary z Kociego Pazura i innych ziół, a wyjeżdżając do Polski zabrał ze sobą dwie pełne walizki Vilcacory, Tahauri, Gravioli, Maca, Manayupa i innych ziół na roczną kurację. Efekt był taki, że po roku rak nerki się cofnął i zniknął. Pęcherz niestety trzeba było zoperować. Doktor Stanisław Ścirka pod dziś dzień mieszka i pracuje na Podhalu, w wiosce Obidowa, która leży po drodze na górę Turbacz. Jest najbardziej wziętym weterynarzem specjalistą od leczenia dużych zwierząt gospodarskich. Mamy z nim stały kontakt i wiemy, że cieszy się znakomitym zdrowiem, a w jego ciężkiej pracy jest to naprawdę istotne.

Osoby pana Józefa Popiełuszki nie trzeba chyba Polakom przedstawiać, gdyż jest on rodzonym bratem Błogosławionego Księdza Jerzego Popiełuszki. Pan Józef w roku 2006 zachorował na raka języka. Ojciec Szeliga wtedy już nie żył, a ja już niestety sam kierowałem w Limie pracami Instytutu Uncaria. Poprzez stronę internetową naszego instytutu odnalazła mnie córka pana Józefa i zaczęliśmy kurację ziołową wysyłając z Peru zioła dla pana Popiełuszki w Polsce. Po trzech latach kuracji stosowanej w paro miesięcznymi przerwami rakowa narośl na języku pana Józefa zamieniła się w tłuszczaka, w którym nie stwierdzono obecności komórek rakowych. Pan Józef Popiełuszko zażywał przede wszystkim wywar z Vilcacora. Obecnie cieszy się dobrym zdrowiem i od czasu mego powrotu do Polski w 2009 roku odwiedzam go regularnie w Dąbrowie Białostockiej.