Graviola

Nasze opinie i recenzje:  

Graviola z Peru – zioło na raka i nie tylko

Polska nazwa botaniczna tego małego drzewa rosnącego w Amazonii peruwiańskiej brzmi Flaszowiec miękkociernisty. Ogólnie natomiast Graviola znana jest pod nazwą botaniczną Annona muricata. W Peru z kolei najbardziej rozpowszechniona nazwa Graviola to Guanábana.  Graviola dochodzi do 10 metrów wysokości i kwitnie przez cały rok, a jadalne owoce, z których w Peru produkuje się pyszne lody i których smak można porównać do kremu ananasowo-poziomkowego dojrzewają w każdym miesiącu. Graviola posiada długie liście w kolorze ciemnozielonym, rosnące naprzemianległe i dochodzące do 20 cm długości. Górna powierzchnia liścia jest błyszcząca, dolna zaś matowa. Kwiaty rosną pojedynczo lub zebrane w kwietne grona po kilka. Owoce Graviola wydaje duże, największe potrafią ważyć nawet po 6 kg, ale przeciętna ich waga to około 3 kg. Kształt owoców Graviola jest nerkowaty. Pokrywa je skóra w kolorze zielonym, podzielona na wyraźnie zaznaczone pola. Z każdego z pól wyrasta mały kolec.  W miąższu owocu znajdują się bardzo licznie nasiona w czarnym kolorze. Sam miąższ owocu Graviola jest śnieżnobiały.

Jeżeli jesteście Państwo zainteresowani zakupem oryginalnymi ziołami z Peru prosimy o bezpośredni kontakt

[email protected]
+48 784 676 154

Właściwości lecznicze i skład chemiczny Graviola

Zastosowanie lecznicze mają przede wszystkim liście Graviola. Naukowe badania Gravioli przeprowadzone przez trzy niezależne od siebie grupy naukowców potwierdziły obecność w tej roślinie nieznanych do tej pory nauce składników biochemicznych. Nadano im nazwę acetogeninów annonaceowych. Dalsze badania potwierdziły, że substancje te charakteryzują się bardzo silnym  działaniem antynowotworowym i atakują bezpośrednio komórki rakowe tak jak w przypadku Vilcacora. Badania te były finansowane i nadzorowane przez National Cancer Institute (Narodowy Instytut Raka) i National Institute of Health (Narodowy Instytut Zdrowia) w USA. Wykazały one również, że składniki zawarte w Graviola skuteczne likwiduję te guzy nowotworowe, które okazały się oporne na inne rodzaje terapii, np. komórki rakowe, które nie zostały zniszczone w trakcie chemioterapii.

Zastosowanie lecznicze Graviola

Wyniki badań uzyskanych w USA przez Narodowy Instytut Raka oraz wieloletnie stosowanie Graviola w kuracjach na raka przez Ojca Edmunda Szeligę potwierdziły wszelką, że Graviola, zabija komórki rakowe. Dlatego też stosujemy wywary z liści tej rośliny jako jedno z najważniejszych ziół w chorobach nowotworowych, a wśród nich przede wszystkim w przypadkach raka płuc, raka piersi, raka prostaty, raka trzustki, raka jelit, raka wątroby, chłoniaka, raka jajnika, raka piersi, raka pęcherza i raka skóry. Poza tym wywar z  jej liści znajduje zastosowanie w kuracjach na astmę oskrzelową, choroby żołądka i alergie. Wykazuje też jego niezwykle silne działanie rozkurczowe i przeciwbólowe. Wywar z Graviola działa uspokajająco, łagodzi objawy padaczki. W liściach Graviola stwierdzono obecność alkaloidów odpowiedzialnych za jej funkcje immunostymulacyjne i przeciwcukrzycowe. Pijąc wywar z Graviola można znacznie obniżyć ciśnienie krwi, wyrównać przyspieszone tętno. Graviola działa również bakteriobójczo, pleśniobójczo i wirusobójczo. Ważną funkcją wywaru z jej liści jest zdolność regulacji pracy przewodu pokarmowego i poziomu cholesterolu. Graviola spowalnia starzenie się komórek organizmu i podnosi jego witalność.

Sposób przyrządzania Graviola

W celach leczniczych przyrządzamy wywar z suszonych liści. Należy wrzucić w zależności od zalecenia: 5, 10 lub 20 gramów suszonych liście Graviola na wskazaną ilość zimnej nieprzegotowanej wody. Przeważnie jest to 3/4 litra. Zaczynamy gotować na bardzo małym ogniu. Od momentu wrzenia gotujemy przez 5 minut również na bardzo małym ogniu po czym zostawiamy do ostudzenia i naciągnięcia. Pijemy w ciągu dnia pomiędzy posiłkami. Ważne jest, aby pić wywary ziołowe w temperaturze pokojowej, czyli ani zbyt zimne, ani zbyt gorące. Ułatwia to bowiem ich dobre wchłanianie. Ważne jest też, aby odstęp czasowy pomiędzy posiłkiem, a wypiciem wywaru nie był krótszy niż czterdzieści minut.

Sprawdź również