Historia uleczenia raka Vilcacorą

W latach czterdziestych wieku ubiegłego całe Peru zostało zelektryzowane wiadomością o uleczeniu zielem Vilcacora z bardzo zaawansowanego nowotworu płuc pana Oskara Schulera, potomka austriackich emigrantów, który był właścicielem ziemskim w rejonie Satipo w peruwiańskiej Amazonii. Oskar Schuler, będąc człowiekim majętnym, leczył się najpierw wszystkimi dostępnymi metodami konwencjonalnymi, z chemio – i radioterapią włącznie.

Latał w tym celu do USA, jednakże kuracje te nie przynosiły żadnej poprawy i stan chorego pogarszał się z miesiąca na miesiąc. W jego posiadłości pracowali Indianie Ashaninka, słynący od wieków znawcy peruwiańskich ziół leczniczych. Za zgodą pacjenta i jego rodziny zaczęli podawać mu wywary z ziela Vilcacora, znanego jako Koci Pazur (Uncaria tomentosa).

Po dwuletniej kuracji chory powrócił zupełnie do zdrowia, co potwierdziły stosowne badania medyczne. Dożył w dobrym zdrowiu sędziwego wieku i zmarł w swojej posiadłości mając osiemdziesiąt osiem lat. Przykład ten jest jednym z wielu dowodów na to, że warto stosować Vilcacora i inne zioła peruwiańskie w leczeniu nawet najcięższych chorób.

Marek Lubiński